Stanisław Srokowski urodził się w 1936 roku w miejscowości Hnilcze koło Podhajec na Kresach Wschodnich. Pisarz, poeta, prozaik, dramaturg, krytyk literacki, tłumacz, nauczyciel akademicki i publicysta. Szkołę podstawową ukończył w 1951 w Mieszkowicach (województwo szczecińskie), gdzie zamieszkali jego rodzice po wypędzeniu z Kresów, liceum w 1955 w Dębnie. W 1954 został usunięty ze studiów w Wyższej Szkole Służby Dyplomatycznej za chodzenie do kościoła i odmowę wstąpienia do PZPR. Przez rok (1955-1956) pracował jako nauczyciel w wiejskiej szkole w Zielinie.
Zadebiutował jako poeta i prozaik w 1958 w Opolu. W 1960 ukończył filologię polską w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu. Pracował jako nauczyciel w Technikum Elektroenergetycznym w Legnicy w latach 1960-1968.
Po wydarzeniach marcowych 1968 został z powodów politycznych zmuszony do opuszczenia szkoły. W latach 1968-1969 pracownik Klubu Seniora we Wrocławiu. W latach 1970-1981 dziennikarz działu kultury tygodnika "Wiadomości". Przez pewien czas redaktor naczelny "Kultury Dolnośląskiej". W stanie wojennym został wyrzucony z pracy i pozostawał bezrobotny przez blisko dwa lata. W okresie 1983-1989 na wygnaniu w Zagłębiu Miedziowym w Lubinie. W latach 1990-1993 wykładowca Uniwersytetu Wrocławskiego. W okresie 1993-1994 bezrobotny. Od 1995 jest redaktorem naczelnym założonego przez siebie czasopisma edukacyjno-twórczego, tworzonego przez dzieci i młodzież w wieku 8-16 lat "Nowe Twarze" (wcześniejszy tytuł: "Gazeta Dzieci").
Przez wiele lat należał do Związku Literatów Polskich oraz ZAIKS-u. Po rozwiązaniu ZLP po stanie wojennym nie uczestniczył w życiu organizacyjnym związków literackich. Obecnie należy do Stowarzyszenia Tłumaczy Polskich.
W swoich ostatnich powieściach: Ukraiński kochanek (2008) i Zdrada (2009), oraz opowiadaniu Nienawiść (2006) nawiązuje do wydarzeń z 1943 roku, kiedy to ziemie wschodnie II Rzeczypospolitej ogarnęła fala ludobójstwa, dokonywanego przez ukraińskich nacjonalistów na Polakach.
Brał udział w wielu działaniach na rzecz odnowy moralnej, społecznej i politycznej w kraju. Był założycielem NSZZ "Solidarność" w redakcji "Wiadomości". Doradzał Niezależnemu Samorządnemu Związkowi Zawodowemu "Solidarność" Rolników Indywidualnych we Wrocławiu. Był rzecznikiem prasowym rolniczej "Solidarności". Od 1982 działał w Solidarności Walczącej.
Współorganizator Związków Twórczych i Stowarzyszeń Naukowych we Wrocławiu, przewodniczący klubu "Odrodzenie". Współtwórca stowarzyszenia kulturalnego polsko-ukraińskiej współpracy: "Biały ptak". Twórca i pierwszy prezes Towarzystwa Polsko-Greckiego we Wrocławiu. Współzałożyciel Instytutu Wincentego Witosa. Prezes Towarzystwa Miłośników Kultury Kresowej. Publikuje m.in. w "Warszawskiej Gazecie".
Biogram na podstawie: Wikipedia
Foto: Gazeta Obywatelska, Wrocław
